Philip Freriks (Utrecht 1944) begon als 16-jarige middelbare scholier in de journalistiek en droomde toen al van Parijs. Hij was er slaapwagen- conducteur, reclameman, student politieke wetenschappen en vooral correspondent.
Freriks is journalist, televisiemaker en schrijver. Hij was jarenlang correspondent in Frankrijk voor Het Parool, de NOS en de Volkskrant.
Bij tussentijds verblijf in Nederland was hij correspondent voor de Franse kwaliteitskrant Le Monde. Sinds tien jaar is hij redacteur/presentator van het achtuurjournaal van de NOS.
Freriks is auteur van de intrigerende zoektocht naar het Parijse monument dat Jan Dibbets ontwierp voor de Franse astronoom en politicus François Arago, De Meridiaan van Parijs (2003) en schreef een kunstboek voor kinderen De Schilders van Parijs.
Naast zijn journalistieke werk, heeft Freriks de laatste jaren tot twee maal toe een succesvolle theatertournee door Nederland gemaakt. Hij schreef en trad op met het tekstmuziekprogramma Ik herinner me (ook als boek uitgegeven) en vervolgens met Gare du Nord dat in boekvorm een bestseller werd.
Dit voorjaar publiceerde Philip Freriks een vertelling onder de titel Jantje, over zijn oudste broer die als negenjarig jongetje omkwam bij de bevrijding van Groningen.
Ik herinner me (2002)
Ik herinner me …is een opeenvolging van herinneringen. Herinneringen van iedereen. Herinneringen als codewoorden van vergeten bestanden waarin vervlogen momenten, beelden, geuren, geluiden, vreugde en verdriet opgeslagen zijn.
Ik herinner me …is een feest der herkenning.
Gare du Nord (2004)
Gare du Nord, het Parijse noordstation, is met name voor Nederlanders en Belgen de toegangspoort tot Frankrijk. Al anderhalve eeuw lang. Een kopstation, dus iedereen stapt uit. Op de stoep aan het einde van de perrons begint de andere wereld. Overweldigend, onweerstaanbaar.
Philip Freriks kwam er voor het eerst toen hij dertien was. Gare du Nord, terminus. Een omroepbericht als lotsbeschikking. Hij zou er zelfs in uniform bij de nachttreinen naar Londen of Kopenhagen staan. Met beleefde prevelementen.
Aankomst en vertrek, steeds weer nieuwe verhalen. Waar gebeurd.
Jantje
Jantje (2005)is het autobiografisch relaas over de dood van Freriks oudste broer Jan op negenjarige leeftijd bij de bevrijding van Groningen in april 1945. De jongen was hier in de hongerwinter ondergebracht, terwijl zijn ouders in Utrecht woonden: 'Een verdwaalde kogel, naar ze zeiden. Alsof die zo maar uit het niets gekomen was. Zestig jaar later blijkt dat die kogel niet echt was verdwaald. Er werd gericht geschoten. Een noodlottig incident.'
Jantje is een onthullende, persoonlijke vertelling van Philip Freriks; hij schrijft open over de invloed van de dood van het broertje op het gezin in de jaren daarna en geeft daarmee ook een indringend tijdsbeeld van die periode. Ook ónze geschiedenis dus!
In mijn herinnering gingen we op zondag altijd naar het graf.
Het graf van Jantje.
Ons wekelijkse uitje.
Een gezellig fietstochtje met rouwbeklag.
En altijd weer verse plantjes.
Als een teken van leven.
Zo verdrietig als dat was.
Voor ons is Jan altijd Jantje gebleven.
Jantje van bijna 70.
Als hij nu nog had geleefd.
De oudste broer die we ons nauwelijks meer herinneren of nooit hebben gekend.
De broer van altijd diezelfde paar foto's.
Hij was een kind toen hij werd doodgeschoten.
Vandaar, Jantje voor altijd.
Het gebeurde bij de bevrijding van Groningen in april 1945.
Een verdwaalde kogel, naar ze zeiden.
Alsof die uit het niets gekomen was.
Mijn ouders in Utrecht hoorden het pas weken later.
Zestig jaar later blijkt dat die kogel niet echt was verdwaald.
Er werd gericht geschoten.
Een noodlottig incident.
Waar gehakt worden, vallen spaanders.
Jantje werd door bevriende kogels gedood
|
